Op het einde van de negentiende eeuw was er in Heultje een streven naar sociale onafhankelijkheid. Dit resulteerde in de oprichting van een gemeenteschool (1893) en een autonome parochie (1895). In deze context werd er in 1892 ook een fanfare opgericht.
Op tweede kerstdag van datzelfde jaar waren enkele Heultjenaren naar een concert geweest bij de fanfare van Voortkapel. Nadien werd er nog wat nagepraat en zo kwamen deze mensen tot de conclusie
dat zoiets in Heultje ook moest kunnen. Onder hen waren o.a. Louis (Dikken) Tops en Louis Peeters (Witte Van Bonnekens). Na wat wikken en wegen werd de fanfare "De Verbroedering" van Heultje
geboren en Louis Tops werd de eerste voorzitter. De middelen waren echter niet voorhanden. Alles moest zelf gemaakt of aangekocht worden. De muzikanten van het eerste uur kochten hun instrument
uit eigen zak. Louis Peeters werd de eerste dirigent en zou dit blijven tot aan zijn dood in 1940. Hij had geen muzikale studies gedaan, maar toonde zich toch bijzonder begaafd op dit vlak door
alle muziekwerken eigenhandig te schrijven. Zelfs het huidige aanbod van marsen dat door ons gespeeld wordt, bevat nog een stapmars en een treurmars van de hand van Louis.
Door de jaren heen kende de fanfare ups en downs. Tot in de jaren zestig beperkte het muzikale aspect zich tot: kermisuitstappen, opstappen in religieuze processies en het geven van concerten bij
bevriende fanfares. Er werd jaarlijks ook toneel gespeeld, wat steeds door enkele muziekstukken werd ingeleid. Dieptepunten in deze periode waren de twee wereldoorlogen. De bezetters eisten alle
muziekinstrumenten op, doch de Heultjenaren stopten ze in de grond. Na de oorlogen werd echter steeds een nieuwe start genomen. Een hoogtepunt was de periode juist na de Tweede Wereldoorlog toen
de fanfare 52 muzikanten telde en er zelfs een concert in Oostende werd gegeven.
Vanaf de jaren zestig verdween geleidelijk aan de oude fanfarelevenswijze. Het toneelspelen verdween en processies werden ook niet meer georganiseerd. Stilaan werd de rol als steunpilaar van de
dorpsgemeenschap minder belangrijk en werd er meer nadruk gelegd op het concerteren en dan nog het liefst op een aanvaardbaar niveau. Met de aanstelling van Jos Moons als dirigent in 1974 is de
fanfare stilaan geëvolueerd naar het huidig niveau. Vanaf 1977 mag de fanfare zichzelf "Koninklijke fanfare" noemen. Jos heeft gedurende zijn vijfentwintig jaar dirigentschap een eigen stempel op
het orkest gedrukt. In ons muziekgenre hebben we dank zij hem een vrij hoog niveau bereikt. Toch is de band met Heultje nooit verbroken zodat wij naast onze huidige optredens als Concertband nog
vaak als fanfare aanwezig zijn bij verschillende dorpsevenementen.
Onlangs hebben wij onze vereniging getransformeerd naar een rechtspersoon in de vorm van een vzw.
